Medun is een nederzetting 13 kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Podgorica. Het dorp herbergt de archeologische site van de oude versterkte stad Medeon, die in de geschiedenis tot aan het einde van de middeleeuwen werd gebruikt. Het is gelegen in het clan gebied van de Gornji Kuči, een van de hoogland clans. Het heeft 108 inwoners. Zoals Mariano Bolizza in 1614 beschreef, ligt het op een prachtige heuvel in een kloof in de berg, tussen twee andere bergen, met uitzicht op een zeer ruime vallei.
Geschiedenis
Oude en romeinse tijd
Medun is oorspronkelijk opgericht als een fort, dat later een stad werd, tussen 4e en 3e eeuw voor Christus. Het was bekend als Medeon, Meteon, of Modunense. Goed bewaard gebleven muren van het fort werden gebouwd uit grote blokken getrimde steen, geplaatst in een aantal rijen. Met betrekking tot de soliditeit en de omvang van de constructie verschilt het aanzienlijk van de bouw van andere, minder significante Illyrische steden. Vanuit het culturele artistieke oogpunt zijn twee lagere graven in de rots op de weg van de onderste naar de bovenstad zeer interessant. Studies verwijzen naar dat het de plaats van uitvoering was van rituelen die verband houden met de slangkult die de mythenvoorvader voor de Illyriërs vertegenwoordigde. De grote begraafplaats is ten noorden van de bovenstad gelegen. Het komt uit de ijzertijd, maar is niet onderzocht. Medun werd genoemd door Titus Livius (59 v.Chr-17 na.Chr) als een nederzetting van de Labeates, een Illyrische stam die rond de meer van Skadar woonde, toen bekend als Lacus Labeatis. Romeinse legioenen veroverden Medun rond 167 v. Christus, tijdens de Derde Illyrische oorlog. Bij die gelegenheid werden de koning Ardiaei Gentius en zijn familie gevangen genomen, waarna de vestiging van Illyricum officieel werd gesticht. Naast de trappen die aan alle kanten van de ijzertijd zijn gesneden, zijn vanaf deze vroegere periode ook een gedeelte van de westmuur, die vervolgens door een middeleeuwse muur wordt overgebouwd. Naast de trappen die aan alle kanten in de ijzertijd zijn uitgehouwen, zijn vanaf deze vroegere periode ook een gedeelte van de westmuur, die vervolgens door een middeleeuwse muur wordt overgebouwd. Verschillende delen van de middeleeuwse vesting komen uit verschillende perioden.
“The whole Montenegro was lying in front of us like on a relief map. The sun was playing quietly with waves of Boka, the surface of the Skadar lake was glittering there, and the blue Adriatic was fading on the horizon. In the wild luxury, the Albanian Alps and the coastal mountain Rumija were rising. The eyes were roaming through enduring series of mountain chains and valleys, while in the background, the snowy crests of the Durmitor and Komovi mountains were sending their last regards. Podgorica was ascending from the green valley. I could not take my eyes off that beautiful sight.”
Middeleeuwen
Het werd later in de 7e eeuw genoemd door de Ravenna Geograaf. De middeleeuwse vesting werd gebouwd op de ruïnes van de Romeinse stad. Van 1300 tot 1450 kenden de stad meerdere heersers uit de omringende regio’s. In 1455 moest de despoot Đurađ de vesting aan de Turken geven in hun veroveringstocht door Zuidoost-Europa. Hierna zou het weer even terug worden veroverd door Ivan I Crnojević. Tijdens de heerschappij van Ivan I Crnojević (1465-1490) trok een bepaalde Imrahor Aga toevluchtsoord in de regio, die strijdde voortdurend tegen de Crnojevići en probeerde hun volk uit Medun te verdrijven. Er werd een bloedige strijd gevochten tussen de twee, waarin Imrahor en vele andere leiders werden gedood, maar de stad werd echter weer door de Ottomanen overgenomen. De strijd betekende de ondergang van de Crnojevići en het verlies van een staat. De regio werd georganiseerd in de Sanjak van Shkodra en in 1514 werd de Zeta regio gevestigd in de Sanjak van Montenegro, die onder leiding stond van Stanko Crnojević, de zoon van Ivan I. Stanko. Die werd in 1485 naar Constantinopel gestuurd als borg voor loyaliteit aan het Ottomaanse hof, en hij converteerde zich naar de islam en nam de naam van Skenderbeg Crnojević aan.
Vroegmodern
Mariano Bolizza van Kotor, dienstverlener van de Republiek Venetië, schreef in 1614 een verslag, die de oorspronkelijke landroutes van Sanjak naar Shkodra beschreef, die het beste door lokale koeriers kon worden gebruikt voor de officiële correspondentie van Venetië naar Constantinopel en omgekeerd. Maar ook voor het leger om het potentieel van het grondgebied te onderzoeken. Hij gaf ook een zeer gedetailleerd overzicht van de steden en dorpen in Montenegro en Noord-Albanië met hun respectieve leiders en groeperingen, evenals de allerdaagse demografie. De hooglander clans zouden de Ottomaanse ambtenaren een deel van hun inkomen betalen. Medun werd beschreven als een klein stadje op een heuvel, strategisch gelegen, maar slecht bewaakt en in ruïnes, waarvan vesting werd gehouden door de Dizdar Aga en 200 “zeer oorlogslustige mensen”. Het was één van de 8 steden van de Sanjak van Shkodra.
Hedendaags
De beroemde schrijver, en Kuči stamleider, Montenegrijnse hertog en held Marko Miljanov (1833-1901) leefde aan de voet van de muren van de stad en de vesting. Hij werd begraven in de acropolis voor de kleine kerk die gewijd is aan de aartsdiaken Stevan, gebouwd in Miljanov’s eer in hetzelfde jaar van zijn dood. Een opstand in nabijgelegen Herzegovina (1875-1878) leidde tot een reeks rebellies en opstanden tegen de Ottomaanse krachten in Europa. Montenegro en Servië stemden in om oorlog te verklaren aan Turkije op 18 juni 1876. Nikola Petrović Njegoš neef wist Medun meermaals te veroveren. Een Montenegrijnse overwinning in Danilograd in Zeta en Medun, sloot het eerste jaar van de Montenegrijnse Ottomaanse oorlog (1876-1878) af. In 1877/1878 veroverde Nikola Petrović Njegoš de kust van Montenegro aan de Adriatische zee en op 13 januari 1878 ondertekende Nikola Petrović en Ahmed Muhtar Pasha een wapenstilstand die de oorlog beëindigde. Medun is nog niet voldoende bestudeerd. Niet alleen dat het interessant is voor zijn verre en rijke verleden, is het ook een belangrijk voor het bestuderen van alle culturele tijdperken, van prehistorie tot middeleeuwen.
