Montenegro “land van misten”

Het terrein van Montenegro is niet alleen bekend om zijn bergachtige karakter, vooral in het noorden, maar is ook voornamelijk kalkachtig. Er zijn ook een aantal karstbergen en velden aanwezig in de centrale en westelijke regio’s van het land, vooral langs de kust. Bepaalde valleien in Montenegro herbergen delen van vruchtbare laaglanden en vlaktes, zoals de Zeta-riviervallei nabij het zuidoosten van Montenegro. Het grootste meer van het land is het Skadarmeer, dat zich in een ochtergrond karstisch veld bevindt. Skadar ligt op de grens van Montenegro en Albanië, hoewel ongeveer 60 procent ervan zich op Montenegrijns grondgebied bevindt. De rivier de Drina, afkomstig uit Bosnië en Herzegovina en Servië in het noorden, splitst zich in verschillende opmerkelijke zijrivieren in Montenegro, waaronder de rivieren Tara, Piva en Lim. Het mediterrane klimaat aan de kust is het grootste deel van het jaar gematigd, hoewel de zonnige zomers behoorlijk heet kunnen worden en de neerslag het meest voorkomt in de herfst en winter. Landinwaarts gelegen locaties die zich nog steeds op zeeniveau bevinden, zoals de hoofdstad van Montenegro, Podgorica, hebben langs de kust doorgaans te maken met warmere zomers en koudere winters dan zeeniveau. Naarmate de hoogten van de continentale bergen en heuvels van Montenegro toenemen, worden de winters kouder en komt er vaker sneeuwval. Ondertussen blijven de zomers warm en aangenaam, en neemt de gemiddelde hoeveelheid zonneschijn af naarmate de hoogte toeneemt. Op de hoogste bergen van Montenegro, vooral richting de noordgrens met Servië, wordt het klimaat kouder en lijkt het op het klimaat van de Alpen, met af en toe koudere weerfronten. Deze kenmerken maken het voor degenen die in de vroege ochtend durven opstaan ​​mogelijk om veel prachtige mistgezichten te zien. Of het nu in het hoge hoge noorden is of in de lagere kuststrook.