Ravijnen van Montenegro, vraag iemand om er één in Montenegro te noemen, en Tara is het antwoord dat je krijgt. Het is de op één na grootste ravijn ter wereld, bekend om zijn schoonheid met zijn smaragdgroene water van de Tara rivier en zijn hoge kliffen. Het raften erop is één van de meest populaire excursies. Maar het leidt je dwalend, hoe zit het met de anderen, wat is er mis met hen? Vanwaar komt de mindere erkenning? Zijn het de namen die dit veroorzaken? ‘Waarschijnlijk’, Mrtvica grofweg vertaald als “afgelegen” en Nevidio als “nooit gezien”, klinken eerlijk gezegd niet echt uitnodigend. Susica dat ‘tranen’ betekent, helpt ook niet echt. Piva en Moraca blijven dan nog over, daar is eigenlijk niets mis mee, maar aangezien de hoofdwegen van het noorden en het noordwesten door deze ravijnen lopen naar het midden, en de kust van Montenegro, is het een stuk minder geschikt voor bezoek- en buitenactiviteiten.
Maar als we de namen eruit laten, is de afwezigheid van minder blootstelling en erkenning gebaseerd op een logische redenering en zijn die kloven eigenlijk niet zo interessant om te bezoeken? Om maar meteen duidelijk te zijn, dat is zeker niet het geval! Allemaal hebben ze hun eigen charme en hun eigen natuurlijke schoonheid. En het Mrtvica ravijn hoort zeker op die lijst. En het mooiste van de kloof van Mrtvica is dat het de beste te bewandelen is van allemaal, vanwege de lengte en locatie. Dus van prachtige natuur kan mooi rustig worden genoten tijdens wandelen er doorheen. Dat is het meest fascinerende element bij het bezoeken van de Mrtvica ravijn, het pad is echt het enige pad er doorheen zonder menselijke inmenging in de verste verre van het ravijn te herkennen.
De kloof zelf is 8 kilometer lang en het trekkinggedeelte brengt je door 7,5 kilometer ervan. Als u terugkeert naar Medurijecje, de dichtstbijzijnde nederzetting bij het ravijn en toegang tot de hoofdweg, duurt dit ongeveer 6 uur. Uiteraard met de gebruikelijke rustpauzes en fotografie momenten die zeker gemaakt zullen worden. Er is ook de mogelijkheid om het hele pad door de kloof te lopen en door te gaan naar het afgelegen kleine dorpje Velje Duboko. Het zal een extra 4 kilometer toevoegen, dus het kan een goede suggestie zijn om daar opgehaald te worden als je niet de gehele weg ook weer terug wilt lopen.
“Didn’t the old legend told, when god had created the earth, he flown over it with 3 bags who carried earth, seeds, and rocks. Every country got his share. Untill the devil suddenly appeared and cutted the bag filled with rocks. The country were the rocks were tumbling on would be known as Montenegro”
Geografisch hoort de Mrtvica ravijn bij de hellingen van de berg Maganik dat onderdeel van het Moracke Planine gebergte is. Aan beide zijden van de kloof reiken de steile kliffen 600-700 meter hoog, bedekt met dennenbomen waardoor het een ontoegankelijke muur is. Met het feit dat beide zijde opmerkelijk dicht bij elkaar liggen geeft het een ravijn gevoel, ware je het echt je nek zo ver mogelijk moet strekken om de onder en bovenzijde van de kloof te zien. De Mrtvica rivier is een zijrivier van de Moraca rivier en in het dorp Medurijecje ontmoeten ze elkaar. Het is gevuld met stroomversnellingen, draaikolken, watervallen, bronnen en typische vegetatie voor diepe ravijnen. En zeker niet te vergeten het groene blauwachtige kristalheldere water dat naar beneden stroomt en drinkbaar is. Het onvergetelijk makend van deze wandeling zijn de bezienswaardigheden van de twee sprookjesachtige twee bruggen, de natuurlijk gevormde ‘Poort van wensen’ en het militair uit gehouwen tunnel pad. Allemaal vergezeld door vele stroomversnellingen die bijna door de hele wandeling heen te horen zijn.
Eén van de twee hekken die je tegenkomt, laat ze je niet ontmoedigen.
De kloof kan het hele jaar door worden bezocht, met uitzondering van de winter wanneer sneeuwval de kloof tot gevaarlijk en ontoegankelijk maakt, en het begin van de lente wanneer het smeltwater de rivier overstroomt en ontoegankelijk maakt op verscheidene plaatsen. Elk seizoen heeft zijn eigen karakter met zijn eigen verschillende kleurpatronen en atmosfeer. Met de kanttekening in gedachten te houden dat in het begin van de lente zoals eerder genoemd het seizoensgebonden smeltwater het pad op sommige delen zou kunnen belemmeren wordt over het algemeen de lente door de meesten beschouwd als de beste tijd om de kloof te bezoeken, wanneer de Mrtvica rivierwaterstanden nog steeds erg hoog en snelstromend is, gevoed door de vele bronnen en watervallen. De grote verscheidenheid aan bergbloemen komt met volle kracht naar voren en vult de weiden en het ravijn mooi, en door deze levendige kleuren en de overvloed aan vegetatie laat het dit seizoen echt ter tonele komen. De kloof kan het best worden bereikt vanuit het kleine dorpje Medurijece, 35 kilometer van Kolasin, gelegen aan de hoofdweg (E65) naar Podgorica.
En dit zal het moeilijkste deel zijn voor de meeste bezoekers, en dat is hoe je de weg naar de kloof kunt vinden! De bewegwijzering naar het ontbreekt in ernstige mate en is zelfs een beetje verwarrend voor een kloof met zoveel te bieden. Om het startpunt vinden en ervan uitgaande dat u start vanaf Podgorica of kust en de hoofdweg naar Kolasin volgt, steekt u twee bruggen over, en na de eerste bereikt te hebben ziet u het bord dat u het dorp Medurijece heeft bereikt. Nu na het passeren van de tweede moet je voorzichtig uitkijken voor een klein rood bord aan de rechterkant van de weg. Er is een kleine zijweg aan de linkerkant, volg deze naar beneden en je komt bij een houten brug, steek deze over en sla linksaf en je komt op een open veld dichtbij de samenvloeiing van de Moraca en Mrtvica rivieren. Dit is een privégebied en u zult snel merken dat de waarschuwingsborden meedelen met de richtlijn dat u moet betalen wanneer u hier parkeert. Als je nog steeds besluit om hier te parkeren, zal de eigenaar je wonderbaarlijk weten te vinden om een parkeertarief van +/- 3 euro in rekening te brengen. En heel toevallig is deze eigenaar ook één van de weinige toeristische gidsen voor de Mrtvica kloof. Als je niet bereid bent om deze vergoeding te betalen, kun je een beetje terugkeren waar je vandaan komt en een parkeerplaats langs de weg vinden, maar ga terug naar het open veld als vertrekpunt.
Idyllische landschappen in het ravijn
Vanaf hier moet de eerste beslissing worden genomen, je kunt aan de rechterkant van de rivier blijven en door de weilanden lopen om een klein pad te vinden dat omhoog gaat langs deze zijde van de rivier. Of je kunt ervoor kiezen om naar samenvoeging van de rivieren te gaan en je ziet een stalen brug. Bij het oversteken struikel je over een klein zandpad door het bos en eindigend in een kleine asfaltweg, en daar moet je linksaf slaan. Beide wegen leiden naar de stenen brug van Danilo II Petrovic, het oriëntatiepunt dat je de goede richting in gaat. Wanneer u ervoor kiest om de stalen brug niet over te steken en aan de rechterkant van de Mrtvica rivier wilt blijven, volgt u het eerder beschreven pad. Het pad is gemarkeerd en leidt je door het bos en geeft de eerste glimpen van het kristalheldere water van de rivier de Mrtvica. Blijf dit pad volgen totdat u bij de Danilov brug aankomt. Let niet op de rode markering die u zult zien, want toevallig zullen deze u ook heel toevallig naar het huis van de parkeerterrein eigenaar / gids brengen. Je kunt er natuurlijk voor kiezen om gebruik te maken van zijn diensten, dan kunt u deze natuurlijk volgen. Het witte Danilov brugbord wijst je naar rechts, om daar naar beneden te gaan via een smal zandpad dat naar de brug leidt.
1) Rood bord vanaf de hoofdweg, ga hier naar beneden – 2) Houten brug, hier linksaf – 3) De parkeerplaats, steek het veld over en volg het pad naar de Danilo-brug vanaf de rechterkant van de Mrtvica rivier.
1) De stalen brug aan de linkerkant van de Mrtvica rivier – 2) Danilo brug bord, hier naar beneden – 3) Het pad naar de onverharde weg dicht bij de Danilo brug, ga hier omhoog.
De Danilov brug werd gebouwd in 1858, door Danilo II Petrovic, de prins-bisschop van Montenegro van 1851-1860 ter nagedachtenis aan zijn moeder. Een idyllische kleine brug met zijn twee bogen die perfect passen in het landschap. Nu gezien vanaf de zijkant waar de inscriptie van de brug is gemaakt, loopt er een klein pad in de buurt van de brug omhoog. Let op niet degene die heel dicht bij de inscriptie van de brug staat, maar degene die een beetje verder op de weg is. Nogmaals moet u over een smal door het bos slingeren, en de markeringen zullen u gerust stellen dat je de goede directie opgaat. Het eindigt op een onverharde weg en gelukkig is dit de laatste belangrijke splitsing tijdens je reis. Draai nogmaals naar rechts en vanaf nu is het gemakkelijk. Volg gewoon deze onverharde weg die langzaam naar omhoog gaat voor ongeveer de 4 opkomende kilometers en je loopt rechtstreeks naar de Mrtvica kloof.
De prins Danilo brug.
Slechts twee obstakels moeten nog op één of andere manier moeten worden overwonnen. Deze weg leidt je langs de huizen van de enige bewoners in dit gebied. Verschillende landeigenaren hebben houten hekken op de weg gezet, en proberen aan te geven dat het privé terrein is, wat het in werkelijkheid ook is, en je moet de toegang betalen om hun territorium te passeren. Maar laat je niet afschrikken. De eerste afrastering kan volledig genegeerd worden en daarna zal de route snel interessanter beginnen te worden. De grindroute transformeert langzaam in een kleiner zandpad langs een boomgaard en een rustiek huisje, waar allerlei soorten vee ronddwalen. De lokale bewoner maakt hier graag een praatje, maar kan helaas alleen communiceren in zijn moedertaal. Maar met sommige gebaren is het mogelijk om wat van zijn zelfgemaakte fruitlimonade, kaas of zelfgemaakte honing te kopen. Kort na dit huisje kom je aan bij je grote laatste obstakel, in de verte zie je de laatste omheining ontstaan met achter een grasveld en een klein stenen huis. En deze weide is echt de tuin van de bewoner die hier woont, en is zijn terrein. Je zult zijn waarschuwingen over zijn terrein zien geschreven en als hij daar is en bereid is, zal hij proberen je in rekening te brengen voor het passeren. Van het horen varieert zijn toegangsprijs van 3 tot 10 euro. Er is dus een pad gemaakt bovenlangs deze weide om de kosten te vermijden en niet de privacy van de eigenaar te schenden. Zorg ervoor dat je het neemt en loop niet over de weilanden. Het geluid van het tuimelende water begint te verraden dat je nu echt begint de kloof in te gaan. Je ziet een klein bord op de grond met een klein pad naar beneden. Volg het ! Het is het begin van één van de meest gefotografeerde bezienswaardigheden in de Mrtvica kloof, een echte prentbriefkaart. Het is een authentieke oude houten brug die de veel gebruikte slogan van de nationale toeristische organisatie “Wild Beauty” echt ten tonele brengt.
De Mrtvica stroomt naar beneden in kleine stroomversnellingen over de rotsblokken en de zon weerspiegelt in het smaragdgroene water. Hier aan de kant van de brug is een klein strandje, waar je jezelf kunt opfrissen, drinken of voor diegene die dapper genoeg zijn om een teen in het water te dippen. Maar wees gewaarschuwd, het water is zelfs nog in de hete zomers dag erg koud en er is een blijvende stroom, dus wees voorzichtig ter alle tijden. Om door te gaan in de kloof steekt u deze brug niet over, want deze zal u naar het bergachtige dorp Mrtvo Duboko leiden.
Het kleine pad heeft een goede stijging en daling, wandelstokken zijn niet verplicht, maar ze komen goed van pas voor de zekerheid. De kliffen beginnen hoger te worden en de vegetatie wordt steeds diverser en je zult de regenwoud-ecosystemen gaan zien met een overvloed aan mos. Maar nog steeds niet van de typische mediterrane planten zoals vijgen, asperges en de vele pijnbomen. In de rivier is vis te vinden, waaronder zalmachtigen, maar die zijn niet gemakkelijk te spotten. Ook zijn er amfibieën en hagedissen te vinden. De Mrtvica rivier staat is gevuld met draaikolken, stroomversnellingen en watervalletjes. Met zonnestralen kleurt het water er constant anders in. Enorme rotsblokken liggen op de bodem van het ravijn, uitgehold en gevormd door miljoenen jaren. Wanneer u een dicht mosgebied bereikt, kunt u dichter bij de Mrtvica rivier komen. Hier vindt u de derde bezienwaardigheid en eentje die uw wensen waar kan maken. Het wordt “Kapija Zelja” genoemd, uitgelegd als de “Poort van wensen”.
Op sommige delen is het mogelijk het heldere water aan te raken.
Een van nature gevormde poort en de legende gaat, dat als je er een steen doorheen werpt, een fee van de berg Maganik naar beneden zal komen en je wens vervullen. Vanaf hier wordt het pad rotsachtiger en wordt het een bergpad zoals in een filmlandschap. Klim omhoog, slingerend langs de kliffen, met alleen de berghellingen aan de linkerkant en de steeds dieper wordende afgrond aan de rechterkant. Prachtig landschap je omringend. Je bent nu ongeveer 5 kilometer diep in de kloof en je zult binnenkort een vreemde rand opmerken die door de komende kliffen loopt. Dit is de laatste bezienswaardigheid in de kloof en één daarvan waarbij mensen de wildernis probeerden te overwinnen en het is meteen ook één van de meest indrukmakkende.
Gooi een steen door de “Poort van Wensen”.
Het is een kunstmatige doorgang die is uitgehouwen als een tunnel, genaamd “Mrtvice Grede”, wat betekent dodelijke stralen verwijzend naar het feit hoe moeilijk het was om deze karst rotswanden uit te houwen. De passage werd uitgesneden door het Joegoslavische leger in de tijd van republiek, met het idee om het dorp van Mrtvo Duboko en Velje Duboko te verbinden. Als een goede terugtrekkende schuilplaats in tijden van nood. Het leger leverde geen halve maatregelen en de doorgang is groot genoeg voor een leuke picknick of een rustpauze.
Na Mrtvice Grede gaat het pad nog een paar kilometer verder om te wandelen, de meesten gaan naar een plaats genaamd Plaza, om van hieruit terug te keren. Voor degenen die bereid zijn om het te wagen is er de mogelijkheid om helemaal naar Velje Duboko te lopen of zelfs verder te gaan naar de Moracke Planine. Eén ding is zeker: het Mrtvica ravijn laat je niet onberoerd.
Accommodatie in de nabijheid van het Mrtvica ravijn
Het afgelegen karakter van het ravijn met alleen kleine dorpjes in de omgeving heeft er voor gezorgd dat er geen accommodatie in de nabijheid is. De meest dichtstbijzijnde mogelijkheid voor accommodatie is de bergstad van Kolasin. Deze ligt op ongeveer 37 kilometer afstand en een reistijd van rond de 40 minuten per auto. Kolašin is één van de centra van het bergtoerisme van Montenegro door zijn centrale ligging naar vele bezienswaardigheden in de omgeving. Dit met het feit dat er zowel zomer als wintertoerisme aanwezig in de stad heeft, heeft ervoor gezorgd dat er een verscheidenheid aan accommodatie te vinden is. Gezamenlijk met Zabljak is het één van de twee enige plaatsen in Montenegro waar het wintersport ontwikkeld is met wintersport faciliteiten. Waardoor het aanbod van accommodatie bestaat uit grotere Spa en Wellness resorts, Bed and Breakfast’s tot kleinere hostels.
Beste Bed & Breakfast in de nabijheid van het ravijn
- Lidija Rakocevic – De privé-accommodatie Lidija Rakočević biedt gratis WiFi in het hele verblijf en ligt op slechts 200 meter van het hoofdplein van Kolašin. Alle kamers hebben een eigen badkamer met een bad of douche. De eigen tuin beschikt over barbecuefaciliteiten.
- Afstand – 0,6 km vanaf het stadscentrum.
- Faciliteiten : Tuin, Barbecuevoorzieningen, Gratis parkeergelegenheid, Gratis Wi-Fi, Berging voor ski-uitrusting, Terras, Patio.
- Bekijk aanbod >>>
Beste Hotel in de nabijheid in de nabijheid van het ravijn
- Bianca Resort & Spa – Het 4-sterren Bianca Resort & Spa in Kolasin wordt omgeven door prachtige pijnboombossen en biedt een uitzicht op de berg Bjelasica. Het heeft een bijzondere architectuur en domineert het stadsbeeld van Kolasin.
- Afstand – 0.3 km vanaf het stadscentrum.
- Faciliteiten : Bar met open haard, Vergaderruimte, Wellnesscentrum, Gratis parkeergelegenheid, Gratis Wi-Fi, Buitenzwembad, Fitnessruimte, Binnenzwembad, Hot tub / Jacuzzi, Solarium, Sauna, Restaurant, Massage, Hamam, Verhuur skimateriaal, Berging voor ski-uitrusting, Skischool.
- View offer >>>
Notes
• Wandelduur = +/- 6.00
• Reliëf = Stijging en daling
• Markering = Matig, vooral vanaf het beginpunt.
• Startpunt(en) = Dorp Medurijecje, gelegen aan de hoofdweg Podgorica-Kolasin, of het dorp Velje Dubuko, niet aan te raden vanwege de zeer afgelegen locatie.
• Bezoekersaantal = Erg laag
