In de omgeving van prachtige rotswanden die afdwalen in diepe afgronden, met steile hellingen soms meer dan duizend meter hoog, snijdend eeuwenlang zijn eigen weg tussen de Bjelasica, Sinjajevina en Durmitor gebergtes heen stroomt één van de mooiste Montenegrijnse rivieren, de rivier Tara.
Het heldere bergwater stroomt, soms sneller en soms trager, van tijd tot tijd creërend prachtige landschappen van idyllische rustige vruchtbare valleien, waarin akkers, boomgaarden, bossen en weiden te vinden zijn, waarin schapen en geiten grazen tot aan diepe ravijnen.
Hierdoor heeft het de benamingen gekregen van “de traan van Europa” en “de parel van Europa”. Met een lengte van 144 km is het de langste rivier in Montenegro. De Tara rivier ontspringt in de Komovi bergen, vlakbij de grens met Albanië, in het oosten van Montenegro.
Het stroomt over het algemeen in de noordwestelijke richting. De laatste 80 kilometer voordat het samenvloeit met de rivier Piva bij Scepan Polje en waar ze samen de rivier de Drina vormen, stroomt het door het diepste ravijn van Europa.
Op sommige plaatsen is het Tara ravijn 1300 meter diep, en zelfs onder de Veliki Stuoc piek (2104 meter) aan de Durmitor kant van het Tara’s ravijn reikend tot 1600 meter diepte. Het kristalheldere water van Tara, wat een licht blauwe en groene kleur heeft, maakte dit ruige kalkstenen ravijn in de bergen nog voor de ijstijd. Water heeft kooldioxide erin waarbij calciumcarbonaat van het karst verandert in calciumbicarbonaat dat oplost in water. Tara kreeg zijn benaming na de Autariatae (Autarijati) Illyrische stam van mensen die hier leefden voordat de Slaven kwam.
Stroming van de rivier Tara
In het begin stroomt de Tara naar het noorden, rustig door de vruchtbare vallei gelegen tussen de Sinjajevina bergen in het westen en het Bjelasica gebergte in het oosten. Het loopt door steden van Kolasin en Mojkovac, waar het zich plotseling draait naar het noordwesten. Enkele kilometers na Mojkovac, waar het wordt vergezeld door de rivier Bistrica, begint de uitslijping van het ravijn dat als een diep litteken tussen Sinjajevina, Durmitor en Piva Planina gebergten heen loopt. Tara, aan zijn einde samenvloeiend met de Piva, creërend de geboorte van de Drina, is zo’n honderd en vierenveertig kilometer lang, en is de langste Montenegrijnse rivier.
In het deel door het Durmitor nationaal park, heeft de Tara een gemiddelde daling van 3,6 meter per kilometer, waardoor een groot aantal watervallen en stroomversnellingen zijn ontstaan, waardoor het door zijn uniekheid ook wel als het “Montenegrijnse Colorado” wordt gezien. Langs zijn gehele stroom, krijgt de Tara krijgt grote hoeveelheden water uit verschillende bronnen, en een flink aantal zijrivieren.
De belangrijkste zijrivieren aan de linkerkant van de Tara zijn Ljutica en Susica, en de belangrijkste zijrivieren aan de rechterkant zijn de Vaskovaska rivier en de Draga. De belangrijkste bron is de bron Bajlovica Sige, een bron die op de linkeroever van de rivier Tara een paar honderd liter per seconde naar de Tara toevoert. In bijzonder zijn de stroomversnellingen. Het gebrul van de watervallen en versnellingen zijn te horen op de toppen van het ravijn. Er zijn meer dan veertig stroomversnellingen, de meest bekende zijn Djavolje Lazi, Sokolovina, Bijeli Kamen, Gornji Tepacki Buk, Donji Tepacki Buk. Als u een bezoek aan de Durmitor Nationaal Park brengt, is het raften op de Tara een aanrader. U kunt kiezen uit één, twee of drie dagen van Tara raften. Bij het raften is alle schoonheid van de Tara rivier het beste te aanschouwen.
Flora en fauna van de rivier
Vanwege de kwaliteit van het water, en omwille van zijn unieke ecologische systeem, werd Tara in 1977 in de ecologische biosfeer reservaten van de wereld opgenomen, en wordt dus beschermd op grond van internationaal uitgegeven conventies. De flora van de Tara heeft op de dag van vandaag vele soorten planten uit de oudheid het leven gered en van uitsterven behoud. Wat interessanter is, dat vele soorten er in geslaagd zijn het te behouden van een aantal van hun oorspronkelijke eigenschappen, die kenmerkend voor het verleden zijn. Dus vandaar zijn er in de Tara valleien overgebleven plantensoorten te vinden die direct uit de laatste gletsjer periode aftstammen. Naast deze vorm van flora, is de flora in de kloof gekenmerkt door bossen van zeer verschillende soorten zoals moseik, es, beuk, zwarte beuken en berken. Grote delen van het ravijn zijn begroeid met naaldbomen, waarbij een speciale plaats is gereserveerd voor de zwarte dennen. De meest interessante exemplaren van de zwarte dennen zijn die welke hangen op de blote stenige hellingen alleen doormiddel van hun wortels, en daarbij echt hangen over de steile afgronden.
Maar, de meest bekende plaats van de zwarte den is de plaats waar de zwarte den een onderdeel is van een soort oerwoud, een deel van het ravijn genoemd Crna Poda, betekenend de zwarte vloer. Crna Poda is een zeer goed bewaard gebied, en een natuurgebied op zijn eigen. Hier zijn een aantal exemplaren van zwarte dennen te vinden, waarbij sommige van meer dan 50 meter hoog, en waarvan sommige meer dan 400 jaar oud. De omvang van het ravijn maakt het tot een uitstekend leefgebied voor de wilde geit. De nabijheid van zowel het ravijn en de bergen geeft de wilde geit de mogelijkheid om gedurende de seizoenen te migreren, in de winter uit de koude pieken naar het ravijn, en vice versa, in de zomer van het hete ravijn naar de koelere hoge pieken. De wilde geit, als een geboren bewoner van hoge pieken en steenachtige hellingen, kan zich gemakkelijk bewegen over de steenachtige plaatsen van de bergen en het ravijn. Naast de wilde geit, zijn de andere grotere veel voorkomende inwoners van het ravijn gebied reeën en wilde zwijnen. Ook zijn er wolven en bruine beren aanwezig maar deze zijn echter zeer zeldzaam en komen niet veel voor. De Tara is rijk aan vissoorten. Vissoorten in de rivier zijn bijvoorbeeld de rivier forel, Donauzalm en de kopvoorn. Ook zijn er mossels, amfibieën en reptielen te vinden.
De brug Djurdjevica
In de plaats genaamd Djurdjevica is er de grote Tara boogbrug, waarvan de bouw werd begonnen in 1938 en eindigde in 1940. Deze brug werd met tijd één van de symbolen van de rivier en omgeving. Ongeacht dat de brug zeker is gebouwd door de menselijke hand, is het door zijn schoonheid, van vele natuurlijke lijnen opgaand in de natuurlijke omgeving alsof de brug is gebouwd door de natuur zelf. Tijdens de tweede wereldoorlog werd de brug gedeeltelijk vernietigd, maar in het jaar 1946 werd het herbouwd. De brug is 154 meter lang, en op zijn hoogste boog is het 135 meter boven de oevers van de Tara.
Accommodatie in de nabijheid van het Tara rivier
Volgens de wetten die gelden voor nationale parken in Montenegro ter behoud van de natuurlijke rijkdommen en het culturele erfgoed van de parken mogen er geen nieuwe projecten in gestart worden. Uitzondering hiervoor is alleen voor al bestaande fundamenten waarop een nieuw project mag worden gerealiseerd. Voor het Durmitor park en het Tara rivier dat hier onder valt betekend dat dit in het park zelf ook gering is. De accommodatie in het park zelf ligt voornamelijk aan de weg die van Zabljak naar Plevlja gaat en over de Djurdjevica brug loopt. Dit is een mooi deel van het park betreffende het deel van de Tara rivier. Hiervoor bent u het best aangewezen op de stad Zabljak, waar het merendeel van de accommodatie van deze regio ligt. Zabljak zelf ligt net buiten het park.
Beste accomodatie in de nabijheid van de rivier
- Motel Tara MB – Het Motel Tara MB ligt op een steenworp van de beroemde Djurdjevića brug aan de Tara rivier in het nationaal park Durmitor. Ideaal gelegen aan de rustige weg die door dit deel van het park ligt. Het motel beschikt ook over een tuin met een panoramisch uitzicht op de Djurdjevića brug en de kloof.
- Afstand – Gelegen in het park.
- Faciliteiten : Bar, Restaurant, Gratis parkeergelegenheid, Gratis Wi-Fi, Terras, Ontbijt
- Bekijk aanbod >>>
