Met het prachtige landschap en uitzicht vanuit de bergachtige kust naar het rotsachtige binnenland, kan wandelen in Montenegro zo ontspannen of zo uitdagend zijn als u dat wenst. Er is iets voor elke leeftijdsgroep en elk fitnessniveau. Montenegro heeft een goed netwerk van berghutten en kleine dorpen in afgelegen gebieden, biedend vaak eenvoudige maar schone accommodatie. In sommige gebieden zijn de berghutten onder renovatie of nog steeds gesloten, maar de Nationale Toeristische Organisatie en de lokale bergbeklimmings clubs werken eraan om deze voorzieningen op talrijke gebieden te renoveren en te heropenen. Ook in de afgelegenere gebieden bieden Katuns, herdershutjes in de bergen die door herders in de Balkan wordt gebruikt in de zomerperiode, accommodatie.
Een oud gezegde in Montenegro gaat, dat God tijdens het verdelen van de stenen over de wereld per ongeluk de zak waarin die stenen zaten liet scheuren, en deze zodoende over Montenegro uitgestrooid werden. Dit is zeer tekenend voor het karakter van het landschap. Waar je ook om je heen kijkt, overal tref je stenen en rotsen aan. Het land wordt grotendeels ingenomen door de Dinarische Alpen en ligt daardoor merendeels boven de zeespiegel, met als hoogste punt Bobotov Kuk in het Durmitor massief.
“The whole Montenegro was lying in front of us like on a relief map. The sun was playing quietly with waves of Boka, the surface of the Skadar lake was glittering there, and the blue Adriatic was fading on the horizon. In the wild luxury, the Albanian Alps and the coastal mountain Rumija were rising. The eyes were roaming through enduring series of mountain chains and valleys, while in the background, the snowy crests of the Durmitor and Komovi mountains were sending their last regards. Podgorica was ascending from the green valley. I could not take my eyes off that beautiful sight”
Door de geringe bevolkingsdichtheid is het grootste gedeelte van het land nog erg ongerept. Ondanks hun ruige karakter zijn al deze gebieden bereikbaar, hoewel niet altijd eenvoudig. Door geheel Montenegro zijn er wandelpaden aangelegd.
Als uw vertrekpunt vanuit de Baai van Kotor is, dan zijn dagtochten naar het Orjen gebergte dicht bij de Kroatische grens een goede optie. Het Orjen gebergte is gemakkelijk bereikbaar vanaf Herceg Novi. De uitzichten van het gebergte zijn prachtig, uitkijkend over de baai van Kotor richting Kroatië langs de Adriatische kust. Er zijn wandelpaden voor verscheidene niveaus van fitheid en wandelingen van uiteenlopende lengte. Een langere 2-3 daagse wandeling over het plateau dat langs de gehele baai van Kotor loopt, kan worden gestart vanaf het Orjen gebergte naar het Lovcen gebergte. Dit is een prachtige wandeling en deze wordt dan ook vaak sterk aanbevolen. De Coastal Transversal is de langste wandelroute in Montenegro.
De Coastal Transversal wandelroute beslaat het meest spectaculaire kustlandschap in Montenegro in, maar vermijdt de toeristische massa’s. Deze route loopt van de westelijke tot zuidoostelijke grenzen van Montenegro over de drie bergketens van Orjen, Lovćen en Rumija. De route begint en eindigt op zeeniveau en bereikt een hoogte van 1894 meter als hoogste punt. Dit over vergeten paden, door verlaten dorpjes, oude fortjes en adembenemende bergruggen langs de Adriatische Zee. De route doet dus de UNESCO-beschermde baai van Kotor aan, opvolgend het Lovćen nationaal park, vandaar vervolgend naar het mooie nationale park van het Skadar meer en eindigend in het gebergte van Rumija wederom aan de kust.
De bekendste plek om te wandelen in Montenegro is het Durmitor nationaal park. Durmitor’s park klassieke gletsjer kalksteenlandschap omvat 48 pieken boven de 2000 meter. Een hoogtepunt is de Tara ravijn, een wilde, kronkelende en uitzonderlijk diepe ravijn. Zowel de mediterrane als de alpiene flora, met een overeenkomstige grote diversiteit aan dieren kunnen er aangetroffen worden. Terwijl veel bezoekers naar Durmitor komen om zijn pieken te beklimmen, zijn er ook makkelijker opties. Er is meer dan 200km aan paden, meestal goed gemarkeerd. Montenegro’s hoogste toppen bereiken meer dan 2.500 m hoogte met in de omringende omgeving rivieren, meren, ravijnen, hoog plateau’s en beboste valleien.
Naast de eerder genoemde gebergtes beschikt Montenegro als land van steen nog over 7 gebergtes die uitermate geschikt zijn om in te wandelen. Alle beschikken over hun eigen paden, en alle hebben een toch weer iets ander karakter dan de andere dichtbij gelegen andere gebergtes. Sinjajevina staat bekend om zijn golvende hoog plateau’s en grote graslanden. Moracke Planine als overgangsgebergte met zijn grotere gletsjermeren. Het Komovi gebergte om zijn uitgestrekte valleien.
Bjelasica als enige vulkanische gebergte in tegenstelling alle overige karstgebergtes in Montenegro, waardoor het terrein minder ruig aandoet en groener is. Kucka Krajina om zijn Katun’s en herdershutjes en tradities. Bioč dat ook wel bekend staat om zijn vele stenen en rotsen waardoor het ook toepasselijk wel eens stenen woestijn wordt omschreven. En dan is er nog het Prokletije gebergte, gedeeltelijk gelegen in Montenegro en gedeeltelijk in Albanië. Prokletije is het enige gebergte wat kwa hoogte en omvang met het Durmitor kan wedijveren en zelfs in vele opzichten nog onherbergzamer is. Het zelfs makend tot één van de meest gesloten, meest afgelegenere gebieden in Europa. De benaming van de Zuid-Alpen van Europa is dan ook heel toepasselijk.
Veiligheid
Zoals de al eerder vermelde aspect van ongereptheid en geringe bevolkingsdichtheid is het enige voorbereiding zeker gewenst. Vooral in de minder bekende en afgelegenere gebergtes als Moracke Planine, Sinjajevina, Komovi , Bioč en Prokletije is de beschikking van directe hulp niet al te snel beschikbaar. Door de rotsachtige ondergrond moeten wandelaars met zwakke enkels en knieën extra voorzichtig zijn, een enkel is al snel verstuikt. Maar men moet zich niet vergissen in de dichter bij de kust gelegen gebergtes als Lovćen en Orjen, en vooral in Orjen. Al hoewel deze over zee uitkijken is er door de water doorlatende eigenschappen van het karst gesteente een schaarste aan waterbronnen. Opmerkelijk genoeg valt er in in het Orjen gebergte de meeste regen van Europa. Maar in de maanden van Juni tot Augustus kan het aan de kust erg warm zijn, en is er onderweg weinig schaduw. Dus het meenemen van voldoende drinkwater is dan ook zeer aangeraden. Overige bescherming tegen de hete middagzon is verder ook erg gewenst.
In de andere gebergten is er in het algemeen iets meer aan waterbronnen te vinden maar ook hierbij zijn deze nog steeds schaars. Dus hierbij geld ook voldoende water mee. En een degelijke voorbereiding is zeer zeker op zijn plaats. Om onderweg proviand in te slaan is iets waar men ook niet op moet rekenen. Dus voor langere tochten is het meenemen van voldoende eten dan ook een vereiste. Het dragen van een noodhulpkit, jezelf informeren over de dichtstbijzijnde hulpdiensten en hoe te contacteren en het vertellen aan iemand over uw route en de geplande vertrektijd is ook nooit verkeerd. Het beste is altijd natuurlijk lokale gekwalificeerde gidsen in dienst te nemen, met als voordeel dat zij u dingen zullen laten zien en u naar plaatsen zullen brengen die u nooit zonder hen zou vinden. Verder zijn er meerdere slangensoorten te vinden waaronder een aantal giftige. De meest voorkomende hiervan zijn de adders Poskok (zandadder) en Sarka (gewone adder). Dus hoge beschermende wandelschoenen zijn ook een pré.
